گیاه چای سبز از برگ های خشک گیاه کاملیا سیننسیس به دست می آمد و از خانواده Theaceae بود.
طول درخت چای سبز که با جوانه زدن برگ رشد می کند به دو متر کوتاه شده است.
برگهای سبز روشن برای تهیه چای ترجیح داده می شد. چای سبز حاوی حدود 4000 ماده فعال است. بیشتر آنها از پلی فنل تشکیل شده بودند.
چای سبز همانند دمنوش لاغری مهدا اسلیم توانایی بالا بردن فعالیت بدنی شما را دارد.
کاتچین که موثرترین و پر محتوای چای سبز واسپیگالوکاتچین-3-گالات بود.
چای سیاه در مقایسه با سبز محتوای کاتچین کمتری داشت. یکی از مهم ترین گزانتین های موجود در گروه آلکالوئیدها کافئین بود.
چای اولانگ و چای سیاه محتوای اسید اسکوربیک بالایی داشتند.
در نتیجه تحریک افدرین توسط کافئین، ترموژنز افزایش یافت. همین اثر در سطح بالاتری با عصاره چای سبز مشاهده شد.
می توان گفت که اپی گالوکاتچین که بیش از نیمی از محتوای چای سبز را تشکیل می دهد، کارایی چای سبز را در گرمازایی بسیار افزایش داد.
مشاهده شد که در صورت استفاده جداگانه، اثرات اپی گالوکاتچین و کافئین کمتر بود، اما در صورت مصرف با هم اثر هم افزایی ایجاد کرد.
اپی گالوکاتچین، کاتچین و مشتقات آنها، یعنی فلاوانول ها، محرک های سیستم سمپاتیک بودند. فعال شدن سیستم عصبی سمپاتیک با افزایش مصرف انرژی، اشتها را سرکوب می کند.
به اثر تضعیف مطلوب کمک کرد. مطالعات بالینی روی ترکیباتی که سیستم عصبی سمپاتیک را فعال می‌کنند انجام شد.
در یک مطالعه روی دو گروه از افراد انسانی، تفاوت‌هایی بین گروهی که رژیم غذایی کم کالری داشتند و گروهی که علاوه بر کالری کم، کاتچین چای سبز مصرف می‌کردند، مشاهده شد.
LDL در گروهی که چای سبز مصرف نکردند 9.33 درصد کاهش یافت، در حالی که در گروهی که مستقیماً کاتچین‌ها را به شکل بدون عارضه مصرف کردند، کاهش 20.45 درصدی مشاهده شد، اما در پایان 90 روز به شکل چای نبود.
در حالی که ارزش HDL گروهی که رژیم غذایی کم کالری داشتند 10% افزایش یافت، ارزش HDL گروهی که کاتچین چای سبز علاوه بر کالری کم مصرف کردند، 21.43% افزایش یافت.
علاوه بر اثر ضد چاقی و کاهش کلسترول، در سرکوب هیپرتریاسیل گلیک-ارولمی پس از غذا نیز فعال بود. رژیم های غذایی غنی از کربوهیدرات علت لیپیدمی پس از غذا بود.
