اگر از یک فرد معمولی بخواهید یک دمپایی را تصور کند، معمولاً یک دمپایی کرکی معمولی را به تصویر می کشد. با این حال، نسخه های اصلاح شده تری از دمپایی وجود دارد که جایگاه مشخصی را در لباس های مردانه کلاسیک اشغال می کند.
به طور سنتی، دمپایی فانتزی زنانه دارای چندین ویژگی است که به شناسایی آنها کمک می کند. اولین مورد این است که همانطور که از نام آن پیداست، باید بتوانید آنها را بدون هیچ گونه بست، روی و خاموش کنید.
یکی دیگر از ویژگیهای دمپاییها این است که معمولاً نرم با ساختار کم و کفی نازک هستند، بنابراین نمیتوانید برای مدت طولانی با آنها روی زمینهای ناهموار یا حتی پیادهروهای سخت راه بروید. اگر این کار را انجام دهید، پاهایتان درد می کند و کف پایتان با عجله فرسوده می شود.
بنابراین، برخلاف کفش ، دمپایی ها عمدتاً برای استفاده در داخل خانه ساخته می شوند. آنها اجازه تحرک زیادی را نمی دهند به جز آنچه که در خانه تکان می خورد.
می گویند زنان حرمسراهای ترکان عثمانی را به پوشیدن دمپایی وادار می کردند، زیرا با آن در صورت فرار نمی توانستند راه دور بروند.
و همانطور که توسط The Costume Historian گزارش شده است ، یک شعر قرن هجدهم از دکتر ویلیام کینگ به شوخی می گوید که وقتی شوهر بیش از حد بیرون می رود، همسرش به او دمپایی می دهد و کفش هایش را قفل می کند.
اگرچه این مثالها نشان میدهند که دمپایی وسیلهای برای تسلط و کنترل برای هر دو جنس است، اما میتواند یک نماد وضعیت نیز باشد، زیرا دمپایی به وضوح در هنگام پوشیدن آن کار فیزیکی زیادی انجام نمیدهد.
برخی پیشنهادات آنلاین وجود دارد مبنی بر اینکه دمپایی توسط فردی به نام آلوین اسلیپر در سال 1922 اختراع شده است.
اما این موضوع بسیار مشکوک است زیرا این اصطلاح از سال 1478 برای توصیف نوع مشابهی از کفش استفاده شده است. از قرن شانزدهم، نسخه های ابریشمی، مخملی یا چرمی توسط اروپاییان ثروتمند پوشیده شده است.