در هنرهای تزیینی و کاربردی، نقوش زینتی به وضوح به چند گروه تقسیم می شوند: گل، هندسی، زئومورفیک و غیره.
طرح های هندسی که روی پارچه ها استفاده می شود، تمام سطح را به طور یکنواخت می پوشانند و حس ریتم را ایجاد می کنند.
نوارهای متناوب که در دو یا سه ردیف بافته می شوند از یک الگوی متمایز پیروی می کنند و از نظر رنگ و عرض متفاوت هستند: نوارهای رنگی یکنواخت در امتداد پارچه کشیده می شوند و لحن کل طرح را تنظیم می کنند.
یک خط رنگارنگ (سفید، زرد و مشکی) در دو طرف نوار باعث پویایی بیشتر موتیف ها می شود و به جلو می آیند.
در عین حال، رنگ‌های رنگارنگ مورد استفاده در زیورآلات به رنگ‌های برجسته اجازه می‌دهند تا شدت کمتری به نظر برسند.
این شال سوزن دوزی با طغیان رنگ و الگوهای فراوان، هرگز زشت، شیک و پر زرق و برق به نظر نمی رسند.
آنها به اندازه کافی گویا هستند که منحصر به فرد باشند و از نظر بصری متعادل هستند.
الگوهای ظریف بسیار بی عیب و نقص مانند یک سمفونی نواخته شده توسط سازهای مختلف ایجاد می شوند که یک کل هماهنگ و یکپارچه را ایجاد می کنند.
بافندگی از زمان های قدیم مورد استفاده قرار می گرفته است.
دستگاه های بافندگی دستی هنوز در برخی از خانه های روستایی یافت می شود.
بافتن آنها به تلاش قابل توجه، سخت کوشی و صبر نیاز دارد.
امروزه، صنعتگران همچنان به استفاده از دستگاه‌های بافندگی عمودی ساده، قاب‌های چوبی که نخ‌های تار روی آنها کشیده و ثابت می‌شوند، ادامه می‌دهند که به مه‌های زمانه بازمی‌گردد.
بافتن پارچه های طرح دار از نظر فنی بسیار چالش برانگیزتر و سخت تر از گلدوزی دستی است، به خصوص که الگوها رو به پایین بافته می شوند و همراه با خود پارچه ایجاد می شوند.
به همین دلیل است که بافندگان از آینه استفاده می کنند تا ببینند چگونه الگوی کلاسیک در حال شکل گیری است.
سخت ترین کار این است که کل نقوش زینتی را محاسبه کنید زیرا به دقت کامل و برتری فنی نیاز دارد.
تکنیک های بافندگی امکان ایجاد نقوش مختلف و توزیع آنها را در سراسر پارچه فراهم می کند.
تعداد زیادی الگو و طرح وجود دارد و هر یک پیام مشخصی را منتقل می کند.
شخص باید کد مخفی پشت هر الگو را رمزگشایی کند تا بفهمد چه اطلاعاتی را منتقل می کند.
