فرش دستباف از دیرباز به عنوان یک هنر اصیل ایرانی مطرح بوده است، چرا که تمامی اقوام ایرانی در روستاها و شهرها و اقوام با آن ارتباط داشته اند.
فرش نگین فیروزه کاشان عاری از هر رنگ و زبان و دین در ایران ریشه عمیقی داشته است.
به همین دلیل است که فرش ایران با وجود کثرت وحدت را نشان می دهد.
تنوع فرهنگی ایران در نقش‌های مختلف فرش مناطق مختلف کشور نمادین بوده و در عین حال هویت خاص ایرانی بودن را حفظ کرده است.
فرش ترکمنی میراثی باستانی و از معدود کالاهایی است که در بین مردم این منطقه و سایر نقاط و حتی خارج از کشور رواج دارد.
فرش ابریشم مخصوص شهرهای ترکمنستان راز و جرگلان در روستای دویدخ علیا در خراسان شمالی است.
این نوع فرش 2 × 1.40 متر است که در صورت بافت آن توسط دو بافنده حدود یک سال طول می کشد.
این نوع فرش حاصل کار همزمان دو قالیباف پشت قالی بافنده است.
نقوش بافته شده توسط تصاویر ذهنی انجام می شود و همه آنها نماد زندگی این افراد هنرمند هستند.
زنان و دختران ترکمن به فرش ترکمنی معنا می بخشند و تخیل را به واقعیت تبدیل می کنند و با این معجزه استعداد، توانایی و عشق خود را به نمایش می گذارند.
بافت این فرش فقط در بین ترکمن‌های خراسان شمالی وجود دارد و تاکنون هیچ دلیلی بر بافت آن در میان اقوام دیگر کشور به دست نیامده است.
خاستگاه فرش ترکمنی روستای دویدخ است.
قالی ایرانی ضخیم با پرزهای بلند دستباف (دستباف) است.
ساخت عشایر استان فارس در جنوب ایران است که شهر معروف شیراز پایتخت آن است.
معروف ترین گروه عشایری این منطقه ایل قشقایی است.
اگرچه قدمت چند قطعه قدیمی قالی‌های گبه بیش از 100 سال نیست، اما وجود گبه ایرانی به دستور شاه طهماسب، دومین پادشاه سلسله صفوی (1502-1736) برای استفاده از گبه ثبت شد.
فرش هایی برای استقبال و گرامیداشت همایون پادشاه هند که به ایران پناهنده شد.
خود شاه طهماسب نقاشی مینیاتور را می‌دانست و خود قالی‌های کمی ساخته بود.
گبه مانند بسیاری دیگر از قالی‌های ایرانی با پشم دست‌سنج محلی و رنگ گیاهی درست می‌شود.
KPSI (گره در هر اینچ مربع) حدود 50 است.
زیربنای گبه اصیل ایرانی (تار) پشم است، بنابراین گبه یک فرش پشمی روی پشم است.
از آنجایی که هیچ ماده شیمیایی و مصنوعی در مواد و رنگ آن دخیل نیست، می توان گفت که گبه فرشی طبیعت، بافنده و کاربر پسند است.
رنگ طبیعی و پشم ریز محلی با الیاف بلند پشم را براق می کند.
طرح ها ساده و کودکانه مانند نقاشی است که آرامش را به خانه ها و ادارات که از گبه به عنوان پوشش کف استفاده می کنند، می آورد.
اگرچه طرح‌های قبیله‌ای و روستایی، اما طرح‌های انتزاعی و کوبیست گبه ایرانی بسیار مدرن به نظر می‌رسد و با فضای داخلی خانه‌های امروزی همخوانی دارد.
گبه بافان معمولاً از انگیزه های ساده انسانی، حیوانی و درختی استفاده می کنند که از تخیل خود و محیط اطراف خود برای بافتن چنین طرح هایی استفاده می کنند.
