طبق گزارش شورای تحقیقات ملی در سال 2006، همه لوله ها می توانند مواد تشکیل دهنده خود را تا حدی شستشو دهند.
ادواردز می گوید، کنترل خوردگی می تواند به مدیریت مسی که از لوله های ساخته شده از آن فلز شسته می شود، کمک کند.
مطالعات نشان داده است که انواع مختلف لوله پلیکا سایز 250 می توانند ترکیباتی را آزاد کنند که به طور بالقوه سمی یا سرطان زا هستند.
با این حال EPA هیچ استاندارد فدرال قابل اجرا قانونی برای بسیاری از این آلاینده ها در صورت مشاهده در آب آشامیدنی تعیین نکرده است (طبق قانون آب آشامیدنی ایمن، استانداردهای ایالتی برای آلاینده ها باید حداقل به اندازه استانداردهای فدرال دقیق باشد).
سؤالات فعلی که باید به آنها پاسخ داده شود این است که کدام آلاینده های مربوط به لوله ها وارد آب آشامیدنی می شوند، تا چه حد ممکن است بر کیفیت آب و سلامت انسان تأثیر بگذارند، و اینکه آیا هر محقق مستقل از صنعت یا تنظیم کننده دولتی اصلاً به دنبال آلاینده های خاصی هستند یا خیر.
به خصوص در مورد لوله های پلاستیکی.
بسیاری از مهندسان محیط زیست ایالات متحده به جای حمایت از یک ماده بر مواد دیگر برای این خطوط خدماتی، می گویند که انتخاب مواد برای هر لوله آب زیرزمینی باید به عواملی مانند شستشوی لوله قبل از استفاده بستگی داشته باشد.
چگونه به طور منظم لوله استفاده خواهد شد.
آیا لوله در نزدیکی یک مخزن زیرزمینی قرار می گیرد که بنزین، فاضلاب یا سایر مواد مضر را ذخیره می کند.
و شرایطی مانند pH و دمای آب.
به عنوان مثال، در یک مطالعه در سال 2020 که توسط EPA تأمین مالی شد، مهندس محیط زیست پاتریک گوریان از دانشگاه درکسل و همکارانش به طور آماری غلظت بالاتری از کربن آلی کل (TOC) را که یک معیار کیفیت آب غیراختصاصی است، در برخی از لوله‌های PEX نسبت به لوله‌های مسی یافتند.
کربن آلی موجود در منبع آب می تواند از برگ های پوسیده و سایر منابع طبیعی حاصل شود و می تواند از منابع مصنوعی مانند لوله های پلاستیکی شسته شود.
اما ویژگی‌های دو سیستم آبی منفرد این مطالعه (در فیلادلفیا و بولدر، کولو.) بر اساس منبع آب، مواد ضدعفونی‌کننده استفاده‌شده و pH متوسط و سایر عوامل متفاوت بود.
چنین تغییراتی در سیستم های آبی اجتناب ناپذیر است.
گوریان می‌گوید: «لوله‌های پلاستیکی می‌توانند TOC را شسته شوند، اما می‌توان این مشکل را از طریق اقدامات کنترل کیفیت مانند آزمایش و گواهی‌نامه مناسب برطرف کرد.
“مهندسی در مورد مدیریت ریسک ها و ایجاد معاوضه است.
من از اطلاعاتی اطلاع ندارم که ممنوعیت استفاده از همه پلاستیک ها به عنوان مواد لوله را توجیه کند.»
انجمن لوله‌ها و اتصالات پلاستیکی، یک انجمن تجاری، در بیانیه‌ای برای ساینتیفیک آمریکن نوشت که «لوله‌های پلاستیکی از اوایل دهه 1980 به طور گسترده برای انواع بیماری‌های احتمالی مورد مطالعه قرار گرفته است».
