حبوبات توسط فائو به عنوان حبوباتی تعریف می شوند که صرفاً برای بذر آنها که مستقیماً مصرف می شود برداشت می شوند.
فهرست FAO شامل یازده حبوبات اولیه، از جمله لپه بسته بندی گلستان، و حبوبات دانه روغنی و آنهایی که به شکل نابالغ به عنوان سبزیجات مصرف می شوند را حذف می کند.
نخود، به طور خاص انواع لپه های زرد یا سبز که به عنوان نخود خشک، صاف یا مزرعه شناخته می شوند، دانه های خشک شده طبیعی Pisum sativum L.
هستند و در سراسر جهان برای مصرف انسان و حیوان رشد می کنند.
تولید جهانی نخودفرنگی در سال 2009 بیش از ده میلیون تن بود که تولیدکنندگان عمده آن کانادا، فدراسیون روسیه، چین، ایالات متحده آمریکا و هند بودند (2).
نخودفرنگی از دیرباز به عنوان یک منبع ارزان و در دسترس پروتئین، کربوهیدرات های پیچیده، ویتامین ها و مواد معدنی شناخته شده است.
تراکم بالای مواد مغذی نخودفرنگی آنها را به یک کالای غذایی با ارزش تبدیل می کند که می تواند نیازهای غذایی حدود 800 تا 900 میلیون نفر در سراسر جهان را که دچار سوءتغذیه هستند برآورده کند (3).
دستورالعمل های وزارت کشاورزی ایالات متحده توصیه می کند که حداقل سه فنجان لوبیا و نخود خشک در هفته مصرف کنید (4).
اکثریت جمعیت ایالات متحده کمتر از مقدار توصیه شده مصرف می کنند، با تنها 7.9٪ از بزرگسالان لوبیا یا نخود خشک در هر روز مصرف می کنند (مرجع میچل، لارنس و هارتمن 5).
در سال‌های اخیر، بسیاری از مطالعات فواید سلامتی بالقوه حبوبات، از جمله نخود، را فراتر از تامین نیازهای اساسی مواد مغذی، شناسایی کرده‌اند.
هدف مقاله حاضر ارائه یک بررسی جامع از مزایای سلامتی نشان داده شده و بالقوه مرتبط با مصرف نخود است.
ترکیب مواد مغذی (خلاصه شده در جدول 1) (مرجع هود-نیفر، وارکنتین و چیبار6-مرجع Dostálová، Horáček و Hasalová13) و ترکیبات فیتوشیمیایی نخود فرنگی به منظور ارائه زمینه مکانیزم های پیشنهادی که توسط آن مصرف نخود برای سلامتی مفید است، توضیح داده شده است.
محدودیت‌های تحقیقات فعلی و جهت‌های پیشنهادی آینده برای تشویق پیشرفت در این زمینه مورد بحث قرار گرفته‌اند.
