اهتکار فرش ماشینی کوچک به دست شهردار همدان

در اوایل قرن بیستم، فرش‌های بسیار عالی بر روی دستگاه‌های بافندگی با بخار یا نیروی مکانیکی دیگر تولید شدند.

به دلیل ماهیت این فرآیند، معمولاً به جای شکل قالی که برای ماشین بافندگی دستی طبیعی است، به صورت نوارهای بلند بافته می شدند.

بافندگی‌ها برای بافتن فرش ماشینی کوچک با عرض قابل‌توجه به‌جای قالی‌های قدیمی‌تر که از نوارهایی تشکیل شده بودند که مانند فرش قدیمی به هم دوخته شده بودند، اصلاح شده بودند.

فرش حبه ای یکی از قدیمی ترین بافت های ماشینی است.

به صورت نوارهایی به وسعت یک متر ساخته می شود که بهترین درجه آن تمام پشم است، در حالی که در کیفیت های ارزان تر مقداری پنبه استفاده می شود.

این طرح با بالا و پایین بردن دو سری نخ به گونه ای ایجاد می شود که پارچه قابل برگشت باشد.

رنگ زمین در یک طرف رنگ شکل طرف دیگر است.

استفاده از آن کاهش یافت زیرا بافته های جدیدتر شروع به تولید محصولات جالب و متنوع تر کردند که برای قرار دادن در مقابل یک شومینه برقی ایده آل بود.

فرش‌های بروکسل، معمولاً 27 اینچ عرض دارند، از نخ‌های پوسیده، به روش مخمل تراش‌نخورده بافته می‌شوند، تارها روی سیم‌ها حلقه می‌شوند تا پرز را تشکیل دهند.

چندین سری نخ، معمولاً شش رشته، استفاده می شود که هر کدام رنگ متفاوتی دارند.

پر کردن، که در پشت نشان داده می شود، ممکن است تقریباً از هر ماده ای باشد.

شمع از آنجایی که بریده نشده است، سفت و سیمی است و بهتر از شمع برش خورده سایش دارد، زیرا در برابر سایش مقاوم است و گرد و غبار را جذب نمی کند.

اصطلاح بروکسل بدنه برای تمایز آن از ملیله بروکسل استفاده می شود، تقلیدی از درجه پایین تر که در آن به جای استفاده از نخ های جداگانه با رنگ های مختلف، طرح بر روی نخ ها چاپ می شود.

فرش ویلتون به همان روش بروکسل بافته می شود، با این تفاوت که پرز بریده شده است و آن را نرم تر و مجلل تر می کند، اما در برابر سایش مقاومت کمتری دارد.

مخمل ویلتون تقلیدی از ویلتون است که مانند یک ملیله بروکسل ساخته شده است، اما با شمع برش خورده.

آکسمینسترها با فرآیندی شبیه به ساخت فرش شرقی ساخته می‌شوند که در آن ماشین بافندگی نخ‌های پشمی را روی پارچه می‌چسباند.

آنها معمولاً در الگوهای تکراری کوچک ساخته می شوند و زیبا و بادوام هستند، اگرچه نمرات ارزان تر و سبک تر از ویلتون یا بروکسل پایین تر است.