انار از طرق مختلف یک ابر غذا است.
از نظر تغذیه ای متراکم، آنتی اکسیدان بیشتری نسبت به چای سبز یا شراب قرمز دارند.
پوست ضخیم آنها که زمانی توسط فرهنگ های باستانی برای رنگ آمیزی چرم استفاده می شد، صدها دانه قرمز یاقوتی را احاطه کرده است که در آشپزی، آبمیوه ها و کوکتل ها استفاده می شود.
رب انار شیرین خانگی از فواید بسیار زیادی برخوردار است.
انارها که در فرهنگ عامه به عنوان نمادی از شادی و باروری برای زوج های تازه ازدواج کرده اند، از درختچه یا درختی که به خاطر طول عمرش معروف است کنده می شود.
اعتقاد بر این است که درختان انار که هنوز در L’Orangerie، باغ بزرگ در کاخ ورسای پابرجا هستند، بیش از 200 سال قدمت دارند.
اعتقاد بر این است که اولین انار از ایران، شمال هند و سراسر مدیترانه آمده است، جایی که اعتقاد بر این است که یکی از اولین درختان میوه ای است که برای مصارف خانگی کشت شده است.
کاشفان باستانی با حمل آنها به اکتشافات بیابانی برای رفع تشنگی، از طبیعت محکم و ماندگار این میوه نهایت استفاده را بردند.
انار اولین بار توسط استعمارگران اسپانیایی در اواخر دهه 1700 به ایالات متحده آورده شد.
امروزه انار در سراسر خاورمیانه، آفریقا، آسیا، مدیترانه و در کالیفرنیا و آریزونا در ایالات متحده کشت می شود.
انار نقش مشخصی در فرهنگ ها و مذاهب متعدد ایفا کرده است.
آنها در بسیاری از متون دینی از جمله کتاب مقدس و قرآن ذکر شده اند.
در عروسی‌های ایرانی اغلب یک سبد انار به عنوان پیش‌گویی از آینده‌ای شاد برای زوج نشان داده می‌شود و برخی از عروس‌های ترک اناری را روی زمین می‌شکنند و تعداد ارل‌هایی که تصور می‌شود تعداد فرزندان این زوج را پیش‌بینی می‌کنند، می‌شکنند.
انار یا اقلامی که با انار تزئین شده اند، یک هدیه عروسی محبوب در چین است که نماد آینده ای موفق و بارور است.
