هنگامی که قنداق کردن در سال‌های اولیه قرن هجدهم مرسوم بود، نوزادان را در بین دو تا چهار ماهگی از قنداق بیرون می‌آوردند و در لباس‌های کتانی یا نخی بلند با نیم تنه و دامن‌های کامل که یک پا یا بیشتر می‌کردند، می‌پوشیدند.
فراتر از پای کودکان؛ به این لباس‌های بلند «لباس بلند» می‌گفتند.
هنگامی که کودکان شروع به خزیدن و بعداً راه رفتن می‌کردند، دامن‌های «لباس کوتاه» می‌پوشیدند که تا مچ پا نامیده می‌شد، به همراه بدنه‌هایی که پشت باز می‌شد و اغلب استخوان‌ها یا سفت می‌شدند.
لباس نوزادی شابن یکی از لباس های بسیار با کیفیت می باشد.
دختران این سبک را تا سیزده یا چهارده سالگی می پوشیدند، تا زمانی که لباس های جلو باز زنان بالغ را می پوشیدند.
پسران کوچک تا زمانی که حداقل به سن چهار تا هفت سالگی می‌رسند، لباس‌های دمپایی می‌پوشیدند، زمانی که «آتش‌آلود» یا آنقدر بالغ در نظر گرفته می‌شدند که نسخه‌های مینیاتوری لباس‌های مردانه بزرگسال، جلیقه، و شلوارهای مخصوص مردانه را بپوشند.
سن بریچینگ بسته به انتخاب والدین و بلوغ پسر متفاوت بود که به این صورت تعریف می شد که چقدر مردانه به نظر می رسید و رفتار می کرد.
بریچینگ مراسم مهمی برای پسران جوان بود زیرا نمادی بود که آنها دوران کودکی را پشت سر می گذاشتند و شروع به پذیرفتن نقش ها و مسئولیت های مردانه می کردند.
نوزادان در لباس مجلسی
با کاهش رواج قنداق کردن، نوزادان از بدو تولد تا حدود پنج ماهگی لباس های بلند می پوشیدند.
در دهه 1760، برای نوزادان و کودکان نوپا در حال خزنده، «فراک»، مدل‌های بلند تا مچ پا از لباس‌های اسلیپ، جایگزین نیم تنه‌های سفت و کت‌های کوچک شدند.
لباس‌هایی که کودکان بزرگ‌تر می‌پوشیدند نیز در اواخر قرن هجدهم کمتر فشرده شد.
تا دهه 1770، زمانی که پسران کوچولو آتیش می پوشیدند، اساساً از لباس های کتانی دوران کودکی به لباس های مردانه بزرگسالی که مناسب موقعیت زندگی شان بود، روی آوردند.
اگرچه پسران در طول دهه 1770 هنوز حدود 6 یا 7 نفر آتیش کشیده بودند، اما اکنون تا اوایل نوجوانی شروع به پوشیدن مدل‌های آرام‌تری از لباس‌های بزرگسالان کردند – کت‌های گشادتر و پیراهن‌های یقه باز با یقه‌های ژولیده.
همچنین در دهه 1770، به‌جای ترکیب‌های رسمی‌تر با نیم تنه و کت، دختران همچنان به پوشیدن لباس‌هایی به سبک روپوش، که معمولاً با کمربندهای پهن تأکید می‌کردند، ادامه دادند تا زمانی که برای لباس بزرگسالان به سن کافی رسیدند.
این تغییرات در لباس‌های کودکان بر لباس‌های زنانه تأثیر گذاشت – لباس‌های شیک موسلین که توسط زنان شیک پوش دهه‌های 1780 و 1790 می‌پوشیدند، به‌طور چشمگیری شبیه به لباس‌هایی هستند که کودکان خردسال از اواسط قرن می‌پوشیدند.
با این حال، توسعه لباس‌های زنانه پیچیده‌تر از لباس‌هایی است که صرفاً نسخه بزرگسالان لباس‌های کودکانه هستند.
