مطالعات نشان می دهد میوه هایی که خشک می شوند، به‌ویژه خرما، آلو و کشمش فخری امروز، حاوی ترکیبات فنلی بالا هستند که قدرت آنتی اکسیدانی قوی تری نسبت به میوه های تازه دارند.
آنتی اکسیدان ها برای سلامتی ما بسیار مهم هستند زیرا از ایجاد آسیب سلولی در داخل بدن ما توسط رادیکال های آزاد (مواد شیمیایی بسیار واکنش پذیر که پتانسیل آسیب رساندن به سلول ها را دارند) جلوگیری می کنند.
رادیکال های آزاد یکی از عوامل اولیه و زمینه ای هستند که منجر به رشد خود به خود سلول های سرطانی و همچنین گسترش سرطان می شوند.
به همین دلیل است که غذاهای با آنتی اکسیدان بالا مانند کشمش یک غذای ضد سرطان عالی هستند.
بر اساس یک بررسی علمی منتشر شده در سال 2019، “مصرف بیشتر کشمش و سایر میوه های خشک ممکن است در پیشگیری از سرطان های دستگاه گوارش مهم باشد.”
با گنجاندن کشمش در رژیم غذایی خود، نه تنها می توانید سطح آنتی اکسیدان خود را افزایش دهید، بلکه ممکن است به کاهش آسیب سلولی و جلوگیری از سرطان نیز کمک کنید.
انگور کشمشی اولین بار در سال 2000 قبل از میلاد در مصر و ایران کشت شد. انگور خشک یا کشمش در کتاب مقدس بارها ذکر شده است.
از جمله زمانی که داوود (پادشاه آینده اسرائیل) «صد خوشه کشمش» را به او هدیه کردند (اول سموئیل 25:18)، که احتمالاً زمانی در دوره 1110-1070 بود. قبل از میلاد مسیح.
در دوران روم و یونان باستان، مکان‌های عبادت اغلب با کشمش تزئین می‌شدند و حتی در طول مسابقات ورزشی به عنوان جایزه اهدا می‌شدند.
تا قرن بیستم یونان، ایران و ترکیه تولیدکنندگان اصلی کشمش بودند. در اواسط قرن بیستم، ایالات متحده در تولید کشمش با استرالیا به عنوان دومین تولیدکننده بزرگ تبدیل شد.
امروزه، ممکن است با “کشمش کالیفرنیا” آشنا باشید، که جای تعجب نیست زیرا صنعت کشمش در ایالات متحده تنها در کالیفرنیا واقع شده است، جایی که اولین محصولات انگور کشمش در سال 1851 کاشته شد.
در حالی که انگورهای بدون هسته تامپسون بر تولید کشمش غالب است، آنها همچنین به طور گسترده برای مصرف تازه، تهیه کنسانتره آب میوه و تولید شراب استفاده می شوند.
