گودال ماریانا عمیق ترین مکان روی زمین است که تقریباً هفت مایل زیر سطح دریا قرار دارد.
موجودات عجیب و غریب اعماق دریا از نزدیک ته سنگر جمع آوری شده اند و داخل هر یک از آنها پلاستیک پیدا شده است.
بیش از 400،000،000 قطعه پلاستیک مانند صندلی پلاستیکی ناصر دست دوم در جزایر کیلینگ در اقیانوس هند، محل زندگی حدود 600 نفر و یکی از دورافتاده ترین نقاط روی کره زمین، پیدا شد.
بیشترین تراکم آلودگی پلاستیکی در هر نقطه ممکن است در سواحل جزیره هندرسون باشد، یک نقطه کوچک خالی از سکنه در شرق اقیانوس آرام.
لکه زباله بزرگ اقیانوس آرام که بین کالیفرنیا و هاوایی می چرخد دو برابر تگزاس است.
زباله ها بیشتر از پلاستیک هستند، شاید تا 2,000,000,000,000 قطعه شناور.
این یکی از پنج گردابی از این دست است – یکی دیگر در اقیانوس آرام، دو تا در اقیانوس اطلس و یکی در اقیانوس هند وجود دارد.
اما اگر بتوانید هر تکه پلاستیکی را که ممکن است در داخل و زیر آب می بینید بردارید، مشکل حل نمی شود.
بیشتر این پلاستیک به قطعات ریز شکسته شده است که به آنها “میکروپلاستیک” گفته می شود.
هر نوع حیات دریایی این میکروپلاستیک را در بدن خود دارد، و همچنین موجودات خشکی که آنها را می خورند.
بر اساس گزارشی در ساینتیفیک آمریکن، به طور متوسط حدود 80 درصد از پلاستیک در اقیانوس ها از خشکی در ده رودخانه شسته می شود، دو رودخانه در آفریقا و بقیه در آسیا.
چین بیش از یک چهارم آلودگی پلاستیکی جهان را تولید می کند و تقریباً سه برابر بالاترین آلاینده بعدی یعنی اندونزی است.
بسیاری از بقیه پلاستیک های اقیانوس از انواع مختلف کشتی ها به شکل تورهای ماهیگیری رها شده و وسایل و زباله های گم شده یا پرتاب شده به دریا می آیند.
این شیوه های دفع توسط توافقات بین المللی ممنوع است اما بدون هیچ عواقبی نادیده گرفته می شود.
