چای سفید دم کرده برخلاف نامش زرد کم رنگ است.
نام آن از کرک های ریز نقره ای مایل به سفید بر روی جوانه های باز نشده گیاه چای گرفته شده است که ظاهری سفید به گیاه می دهد.
جوانه های باز نشده برای برخی از انواع چای سفید خارجی استفاده می شود.
همه انواع چای از Camellia sinensis سرچشمه می گیرند، چای سفید عمدتاً در چین و بیشتر در استان فوجیان برداشت می شود، اما اخیراً در شرق نپال، تایوان، شمال تایلند، گال (جنوب سریلانکا) و هند تولید می شود.
چای منبع طبیعی پروآنتوسیانیدین است که در چای سبز به مقدار مناسب وجود دارد.
چای سبز از نظر پروآنتوسیانیدین نسبتاً غنی و بیس فلاوانول کمتری دارد، در حالی که چای سیاه دارای مقادیر بیشتری بیس فلاوانول است.
این مطابق با مشاهدات هاشیموتو و همکاران است.
که به ویژه پروآنتوسیانیدین های گالوله شده در طی به اصطلاح تخمیر تجزیه می شوند.
حداقل 16 پروآنتوسیانیدین موجود در چای 3 وجود دارد.
اطلاعات زیادی در مورد سهم پروانتوسیانیدین در طعم نوشیدنی های چای یا اثرات سلامتی در حال حاضر در دسترس نیست.
چای حاوی کامفرول و کوئرستین و همچنین فلاوانول ها یا کاتچین ها تا 30 درصد وزن خشک و اسیدهای دیگر مانند اسید گالیک، اسید کافئیک و اسید کوماریک 4 است.
فلاونول ها (کوئرستین، کامفرول و میریستین) به شکل O- موجود هستند.
گلیکوزیدها حداقل 14 گلیکوزید مختلف در چای شناسایی شده است.
گلیکوزیدهای فلاونول از نظر فواید سلامتی جالب هستند.
با توجه به ادبیات، اثرات محافظتی در برابر بیماری عروق کرونر قلب وجود دارد.
شاربرت و همکاران 5 بیان کرد که گلیکوزیدهای فلاونول مسئول قابض بودن در چای سیاه هستند و نه تافلاوین ها یا کاتچین ها.
محتوای گلیکوزیدهای فلاونول خیلی تحت تأثیر تبدیل آنزیم (تخمیر) قرار نمی گیرد.
تصور می‌شود که فلاونوئیدها از تشکیل گونه‌های فعال اکسیژن با مهار آنزیم‌ها یا کلات کردن فلزات کمیاب که می‌توانند واسطه تولید رادیکال‌های آزاد باشند، جلوگیری می‌کنند و همچنین از بین‌برنده‌های رادیکال‌های آزاد هستند و دفاع آنتی‌اکسیدانی ژنتیکی را تنظیم می‌کنند.
و در شرایط آزمایشگاهی فعالیت ضد التهابی و آنتی اکسیدانی داشته باشد.
