خواص رئولوژیکی رب گوجه فرنگی با استفاده از رئومتر MCP-302 (Anton Paar Co., Ltd., Graz, Austria) انجام شد.
این ابزار مجهز به هندسه سیلندر 29 میلی متر قطر و 0 میلی متر در شکاف بود.
رب گوجه وسام (15 گرم) با دقت در کف سیلندر قرار داده شد. اندازه گیری ها در دمای 25 درجه سانتی گراد انجام شد.
نمونههای بارگذاریشده به مدت 300 ثانیه قبل از انجام اقدامات متعادل شدند تا استراحت کنند و به دمای مطلوب برسند.
ویسکوزیته ظاهری (mPa‧s) رب گوجه فرنگی به عنوان ویسکوزیته متوسط در نرخ برش ثابت 50 s-1 برای 120 ثانیه تعیین شد.
در اندازهگیریهای برشی ثابت، نرخ برش بهصورت مرحلهای از 0.01 s-1 به 500s-1 افزایش یافت.
از این پارامترها برای توصیف کمی ماهیت رئولوژیکی حالت پایدار رب گوجه فرنگی استفاده شد.
خواص رئولوژیکی خطی و غیرخطی رب گوجه فرنگی در محدوده کرنش از 0.01 تا 500 درصد در 1 هرتز برای تعیین رفتار برش نوسانی با دامنه کوچک و برش نوسانی دامنه بزرگ (LAOS) مورد مطالعه قرار گرفت.
در نتیجه، دامنه کرنش ≤1٪ به عنوان ناحیه ویسکوالاستیک خطی تعیین شد، در حالی که دامنه کرنش >1٪ به عنوان منطقه ویسکوالاستیک غیر خطی تعیین شد (شکل S1). دامنه کرنش 0.1، 1، 10، 100 و 300 درصد برای تجزیه و تحلیل رفتارهای LOAS رب گوجه فرنگی انتخاب شد.
منحنی های Lissajous و نمودارهای موج تنش با استفاده از نرم افزار OriginPro 18.0 ترسیم شدند.
جاروهای فرکانس در محدوده 0.1-50 هرتز در دامنه کرنش 0.1٪ انجام شد.
مدول ذخیره سازی (G’)، مدول اتلاف (G’) ثبت شد و مماس از دست دادن (tanδ = G″/G’) نیز به دست آمد.
ردپای هر دو مدول به مدلهای توان G'(ω) = k’ωn’ و G″(ω) = k″ωn″ برازش داده شد.
در اینجا، k′ و k″ به ضرایب سازگاری (Pa·sn) اشاره دارند، در حالی که n′ و n″ به شاخص های رفتار اشاره دارند.
ابتدا آب دیونیزه شده به رب های گوجه فرنگی اضافه شد و به مدت 30 دقیقه به صورت مغناطیسی هم زده شد تا مخلوطی با محتوای جامد کل 0.02 ± 4.20 درجه بریکس به دست آید.
سپس، 5 گرم مخلوط به 10 میلی لیتر محلول بافر استات سدیم 50 میلی مول در لیتر (PH 5.5، حاوی 1.8 mol/L NaCl، 4 درجه سانتی گراد) اضافه شد و به مدت 15 دقیقه در حمام یخ به صورت مغناطیسی هم زده شد.
سپس نمونه ها در 12000 × گرم در دمای 4 درجه سانتی گراد به مدت 30 دقیقه سانتریفیوژ شدند (Centrifuge 5810 R, Eppendorf AG, Hamburg, German).
مایع رویی به عنوان عصاره آنزیمی خام جمع آوری شد و تا زمان تجزیه در دمای 4 درجه سانتی گراد نگهداری شد.
فعالیت باقیمانده (RA، %) PME و PG با استفاده از روش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم همانطور که با روش Liu و همکارانش توصیف شد، تعیین شد.