تنها حدود 7 درصد از رژیم غذایی حیوانات را ذرت خوراک دام و طیور تشکیل می دهد. 93 درصد دیگر رژیم غذایی حیوان عمدتاً شامل خوراکی است که برای انسان غیرقابل خوردن است.
بنابراین در رقابت مستقیم با تأمین غذای انسان نیست. بر خلاف انسان، گاو می تواند به طور موثر فیبر را هضم کند و غذاهایی که قبلاً غیرخوراکی برای انسان بوده است را به غذاهای مغذی و خوراکی برای انسان تبدیل کند.
یکی از عمده‌ترین خوراک‌های فرعی غیرخوراکی انسان که به گاوهای گوشتی تغذیه می‌شود، غلات تقطیر است که محصول جانبی تولید الکل از ذرت (چه برای سوخت یا مصرف انسان) است.
با افزایش تولید سوخت از ذرت، مقدار غلات تقطیر که به گاوهای گوشتی تغذیه می‌شود، در سال‌های اخیر افزایش یافته است.
نسبت ذرت مورد استفاده برای تولید سوخت در ایالات متحده، نسبت به خوراک دام، در سال های اخیر به طور چشمگیری افزایش یافته است.
در مقابل، درصد ذرت مورد استفاده برای غذای انسان نسبتاً بدون تغییر باقی مانده است.
خوراک دام شامل همه انواع حیوانات اهلی در ایالات متحده است، نه فقط گاوهای گوشتی (به عنوان مثال، گاو شیری، خوک، مرغ، بوقلمون، اسب و غیره).
با استفاده از داده‌های اخیر به‌عنوان راهنما، می‌توان پیش‌بینی کرد که اگر دانه ذرت کمتری به گاوهای گوشتی داده شود، زمین‌هایی که برای کشت ذرت برای خوراک دام استفاده می‌شود.
احتمالاً به کشت ذرت برای مصرف سوخت منتقل می‌شود و به سمت مصرف انسان سوق پیدا نمی‌کند.
تغییر مصرف غلات ذرت در طول عمر توسط گاو، که تنها حدود 7 درصد از کل خوراک مصرفی یک حیوان در طول زندگی است، احتمالاً تأثیر بسیار جزئی بر پایداری استفاده از زمین خواهد داشت.
تولید ذرت، مانند تمام محصولات زراعی، تاثیری بر پایداری زیست محیطی دارد. بنابراین، کاهش اثرات زیست‌محیطی ذرت از طریق شیوه‌های تولید بهتر و استفاده از فناوری‌های جدید، پایداری استفاده از زمین را بدون توجه به استفاده نهایی ذرت بهبود می‌بخشد.
